Koh Tao 1

Vandaag slaap ik enorm uit. Dat kan ook prima aangezien Evi en Fabio al vroeg er uit waren en bezig zijn met hun duiklessen. Nikita wordt rond dezelfde tijd wakker en we gaan samen ontbijten. Nikita kiest een tentje uit waar alleen Aziatisch eten is en ik krijg dat in de ochtend echt niet door m’n keel. Gelukkig hebben ze wel iets waar ik zin in heb, namelijk gebakken banaan. Dus dat is mijn ontbijt. Of nouja, zeg maar gerust brunch.. Na het brunchen gaat Nikita kijken of hij nog ergens een try-diving kan doen en ik besluit ergens anders heen te gaan. 

Ik blader wat door het Koh Tao boekje en kies een strandje uit waar je ook goed moet kunnen snorkelen. Onderweg er naar toe koop ik dan ook een snorkel bij een winkeltje, want die heb ik niet bij me, maar ik wil natuurlijk wel wat zien van de onderwater wereld hier. De snorkel kost zo’n €7,-. Zeker niet heel goedkoop, maar ach.. Het strandje heet Sai Daeng beach. Het is een vrij klein strandje dat uitkijkt op Koh Phanang, heel ver weg. Ik zie al veel mensen snorkelen, dus dat beloofd wat goeds. Ik leg m’n kleedje neer aan de rechterkant, want daar snorkelen veel mensen, en ga het water in. Al snel kom ik een paar visjes tegen, zo leuk! Maar ik heb ook een soort van onder water vrees. Vroeger had ik dat al en dan liet ik eerst mijn broer er in gaan, zodat ik er “veilig” achter aan kon.. Maarja, waar is Karsten als je hem nodig hebt? Haha. Ik zwem een beetje van steen naar steen, zodat ik veilig ergens kan staan. Ik heb wel ook m’n telefoon mee, in een waterdicht zakje, dus ik ben dat ook een beetje aan het uitproberen. Helaas werkt m’n touchscreen niet onder water, maar ik ontdek dat het knopje aan de zijkant wel werkt om foto’s te maken. 

Na een tijdje ga ik het water uit om te kijken naar het resultaat op m’n telefoon. Als ik net zit komt er een vrouw aanlopen die vraagt of ze m’n telefoonzakje mag lenen. Dat vind ik prima, ik gebruik m nu toch niet. Ik bekijk m’n eigen resultaat, maar het is niet echt wat. De foto’s zijn heel bewogen, dus je ziet eigenlijk niks. Als ik even later m’n waterdichte zakje weer terug krijg ga ik nog een keer, maar nu ga ik vooral filmpen. Als ik namelijk de opname boven water start, dan blijft hij onderwater gewoon aanstaan, super handig! Ook nu kom ik weer leuke visjes tegen. Een hele gekke langwerpige, zwart-wit, met kleine vinnetjes midden op zn lijf, heel leuk. En nog een aantal gele en gestreepte, veel zwarte, heel leuk. Maar nog steeds ga ik van rots naar rots, met ook lichtelijke angst.

Dan ga ik er weer even uit en stuur ik Evi m’n locatie, omdat zij bijna vrij is en heeft aangegeven dat ze straks wil zwemmen. Het bereik is daar wisselend, dus Ik stuur het maar alvast. En na een tijdje ga ik weer het water in. Ook deze keer maak ik wat filmpjes en terwijl ik tijdens een van de filmpjes terug zwem, na een aantal schattige kleine visjes gezien te hebben, kom ik een school met grote vissen tegen. Super cool! Ook al vind ik het ook heel eng, haha. De vissen hebben een groene kleur, die vooral duidelijk zichtbaar is in de zon. Als je het wil zien, moet je maar naar de video vragen, als ik weer thuis ben.

Ik ga het water weer uit en even later komen Evi en Fabio. Fabio neemt aller eerst een duik en we kletsen even bij. Dan verplaatsen we ons meer naar het midden van het strand, waar de zon nog schijnt. Hier liggen we ook nog een tijdje en dan begin Evi en Fabio maar alvast aan het nieuwe huiswerk dat ze hebben. Ik ga nog even snorkelen, nu dus op een ander stukje van de baai en ben al snel omringt met visjes, super leuk! Grote nadeel is dat er een vissoort zwemt die graag m’n dode huid ofzo wil opeten, dus er zijn visjes aan het happen naar mijn been.. nou, dan moet je net mij hebben.. dus ik ben al vrij snel het water weer uit.

Na een tijdje besluiten we om weer te gaan, zodat we weer in de bewoonde wereld zijn voor het donker wordt. We rijden de stijle weg weer omhoog en Fabio besluit halverwege te stoppen voor het uitzicht. Echt een domme plek om te stoppen, maar Evi stop ook en ik zit bij haar achterop. Er is daar inderdaad wel een prachtig uitzicht. We rijden weer door, maar de scooter waar Evi en ik op zitten heeft gedoe met het vermogen en dan blijkt dat we te weinig vermogen hebben om de bult op te komen. We wijken met het wegrijden iets te ver uit naar links en moeten een scherpe bocht maken om niet in de berm te komen, deze bocht op deze stijle helling haalt de scooter niet en als we overdwars op de weg staan valt de mega zware scooter, met ons er op, om. We hebben geluk dat hij niet naar beneden begint te schuiven. Dat levert mij een aantal mooie wonden, kan ik je vertellen. Een aantal zijn schaafwonden op mijn been, maar een plek op m’n been is een paar lagen vel afgegaan, oeps. En met mijn rechter pols heb ik een flinke klap opgevangen, daar zit een kleine schaafwond en komt zeker een blauwe plek. Evi heeft trouwens natuurlijk maar twee kleine plekjes op haar enkel, Haha.

Fabio was al vooruit gereden en komt kijken wat er aan de hand is. Omdat het niet heel erg pijn doen zijn we vooral aan het lachen. Er komen dan natuurlijk net twee auto’s en een scooter aan, waardoor we het verkeer ophouden. Een Thaise man springt uit de auto en helpt ons de scooter ergens te parkeren. Evi en ik moeten vooral even uitpuffen en we zitten een tijdje langs de kant van de weg. Dan moeten we door. Evi heeft een kleine angst en we besluiten dat ze gelijk zelf weer moet rijden om er over heen te komen. Ze neemt deze keer wel de kleinere scooter van zichzelf terwijl Fabio op mijn scooter doorgaat. Ik besluit het eerste stijle stuk maar even omhoog te lopen, zodat de scooters maar 1 persoon hoeven te dragen. Daarna stap ik weer bij Evi achterop, zodat we beiden ook direct weer van die angst af zijn.

We rijden naar het hostel en komen verder veilig aan. In het hostel doe ik eerst wat Betadine op mijn wonden, om ze te ontsmetten. Toevallig is Nikita ook in het hostel en hij staat te kletsen met twee meiden. Nadat we even naar de wonden hebben gekeken gaan we richting een eetplekje dichtbij en de twee meiden gaan mee. Eentje komt uit Zwitserland, maar dan het Frans pratende deel, en het andere meisje (Laura) komt uit Andorra. Ik ben inmiddels wel een beetje klaar met het Aziatische eten, merk ik aan de geuren die niet meer zo lekker ruiken, dus ik bestel een burger. Best lekker om een keer wat anders te eten! Na het eten gaan we weer richting het hostel en drinken we wat bij de bar. Na een tijdje gaan Fabio en Evi weer aan hun huiswerk en besluit ik de rest van m’n gelnagels er af te halen, aangezien het er al super ver af gegroeid is. Daarna zitten Evi en ik nog wat te chillen, komt er nog een hond gek doen naast mij, en gaan dan richting bed.