De grote klim!

Dag 10

Goeiemorgen!! 

Het is 06.45 als de wekker gaat, lekker vroeg. Vandaag staat er een fantastische wandeling op de planning, waar ik zowel angst voor heb als heel veel zin in hebt, haha. Vandaag gaan we de bergen in en lopen we van bergtop tot bergtop. Van Pico de Areeiro naar Pico Ruivo. De Pico de Areeiro is 1818 meter hoog en Pico Ruivo is 1862 meter, maar de route daalt natuurlijk ook tussen die bergen, dus het wordt flink klimmen en dalen. Het lijkt me heel gaaf, maar weet ook dat het heel zwaar wordt!! Maar ik ga sowieso mee, want ik heb zelf deze wandeling aangevraagd, haha.

Om 07.15 verzamelen en de meeste zijn er. Tim en Niels komen als gewoonlijk weer iets later, maar dan missen we Lennard nog steeds.. Na n tijdje bellen we, maar hij neemt niet op.. even kort overleg. Halen? Hotelkamer bellen? Dan probeert iemand t nog n keer en dan neemt hij gelukkig op. Verslapen! Oeps, haha. Gelukkig is hij snel en niet veel later komt hij aanlopen. Al met al vertrekken we rond half 8 richting de Pico de Areeiro. Op deze berg zit een zendmast en een radarkoepel en je kan helemaal naar boven rijden. Naar t topje is het dan nog maar 50 meter, haha. Dus dit is een rustig begin. Vanaf hier lopen we naar de Pico Ruivo, een route van zo'n 7 km, waarbij we afzakken naar een bergpas op 1570m hoogte en dan weer omhoog klimmen. Helemaal recht gaat t ook niet, het is meer n soort W die we klimmen, maar is het middelste stuk minder hoog en moeten we na de laatste top ook weer 3 km naar beneden. Snap je me nog? Haha. Nou goed. Tijd om van start te gaan.

We stappen dus uit de busjes, na een rit van 45 min naar de bergtop. Het weer is altijd even afwachten, maar we hebben geluk! Het is hartstikke mooi en helder weer als we daar aankomen. Top! Dus we gaan van start. Eerst dus 50 meter omhoog en dan dalen we af. Het is grotendeels 1 pad die we moeten volgen, dus dat is niet heel ingewikkeld.. Het is wel opletten waar je loopt en soms is het flink steil naar beneden. Gelukkig staan langs de meest steile stukken beschermende  paaltjes met touwen er tussen. Maar echt, vanaf het begin is het prachtig! Wat een fantastische uitzichten!! We komen al vrij snel bij n mooi uitzichtpunt, waar we n groepsfoto en n mooi filmpje maken met n drone. Daarna gaan we weer verder, over smalle paadjes,  over stenen trapjes en door tunneltjes. En elk uitzicht is weer prachtig! We hebben ook super geluk met het heldere weer :)

Na n flink stuk, waar ik samen met Marijn en wat andere voorop hebben gelopen komen we bij t volgende onderdeel, de steile metalen trappen. De gids geeft aan dat dit wel uitdagend gaat worden, want dit komende stuk is fysiek zwaar.. Nou, en daar gaan we.. en ja het us fysiek zwaar.. mega zwaar zelfs! Maar die metalen trappen die maar aan n paar plekkies vast gelast zijn.. mn hoogtevrees en valvrees kickt er gelijk in! Oh oh… Maar ik moet en zal door, want ik kan ook niet alleen terug.. Dus volledig gespannen en verkrampt loop ik de trappen op, die gelukkig worden afgewisseld met ook wat stenen trappen met vaste ondergrond, en moet ook regelmatig uitpuffen omdat het echt wel zwaar is.. maar uiteindelijk, met veel pijn en moeite, lukt het om boven te komen! Nu is wel echt duidelijk waarom dit de zware wandeling is, haha.. Bovenaan de trappen is er gelukkig tijd om even uit te hijgen, maar helaas in de volle zon.. 

Na n korte pauze is het tijd om weer door te gaan, dus we lopen aan de andere kant van de berg door. Helaas lopen we nu aan de zonkant en het temperatuurverschil is gelijk gigantisch! Totaal onbewust hebben we het eerste stuk in de schaduw gelopen en dat was toch wel erg lekker. Nu lopen we gelijk weg te zweten in de volle zon en moeten we ondertussen ook weer verder omhoog klimmen richting de top. Gelukkig niet met trappen, maar slalommend omhoog, maar dan nog is het erg warm en daardoor zwaar. Elk stukje dat een beetje schaduw geeft wordt door mensen gretig gebruikt om even uit te puffen. De snelle groep is inmiddels al voor mij uit en de langzamere klimmers, waar ik ook eigenlijk onder val, valt achterop door in de schaduw van n rots in de schaduw te rusten, dus alleen vecht ik de berg verder op. Eigenlijk vind ik dat wel prima. Niet hoeven kletsen en wel eerder aankomen dan de rest. Na n tijdje loop ik de bocht om en zie ik de groep zitten: yes, ik ben er bijna! Dus die laatste paar passen zijn goed te doen. De groep staat te wachten bij n kruising en op t bordje daar staat dat we nog 0,5 km moeten. Dus echt bijna! Maar nog niet helemaal, haha.

Iets verderop zit een cafeetje wat ook n pauze punt is. Als de rest van de groep is aangehaakt lopen we door naar dat cafeetje voor n rust en plaspauze. Daar kunnen we ook even wat te drinken halen en even wat suiker of zouts naar binnen werken. Ook erg fijn! Daarna is het tijd om de laatste 500 meter te klimmen naar de laatste top. Ik vertrek met Marloes voorop, maar het zijn weer n boel trappen, dus al snel laat ik de meeste anderen passeren en loop ik met Gerrieke verder, want wij hebben aardig hetzelfde rust en doorloop tempo. Halverwege horen we achter ons een telefoon gaan. Lotte belt Martine, onze reisleidster, op.. Blijkbaar zat zij nog op de WC en zijn wij allemaal dus al vertrokken zonder haar.. oeps! Gelukkig lopen Marijn en Job nog ergens achteraan en die bieden aan om haar tegemoet te lopen. Met hun lange benen zijn ze namelijk zo beneden en ook weer naar boven. Ondertussen klimmen Gerrieke en ik rustig aan door en ook wij bereiken uiteindelijk de top. Yes! We did it !! 1862 meter hoog 💪🏼 Wat een intensieve tocht.. Maar het is het ook zeker waard, want wat een prachtig uitzicht!! Alle kanten op ook gewoon. 360 graden rond kunnen we over het eiland uitkijken. Deels in de zon, deels in de wolken.. Prachtig! We zitten op deze hoogte ook boven de wolken. Ook zo'n bijzonder gezicht! Alsof je in een vliegtuig zit die boven de wolken hangt. Echt zo gaaf! Gewoon alles, alles is prachtig. Wat een natuur.. Als je hier zo staat en dit alles ziet.. Dan kun je toch niet anders dan beseffen dat er een schepper is van de hemel en de aarde?? Dat er niet iets ontploft is en dit daardoor is ontstaan.. Maar dat een schepper dit bedacht heeft.. Dat iets wat schade brengt, een vulkaan, later een eiland vorm met zo veel vruchtbare natuur.. wonderlijk en ongekend.. Goed, bekijk de foto's maar ;) of maak zelf de klim eens ! Hihi.

Na het genieten van het uitzicht en het maken van vele foto's is het tijd om weer af te dalen.. eerst 500 meter weer naar het huisje en daarna nog 3 km naar de parkeerplaats waar het busje ons weer oppikt. Leuk weetje trouwens.. Die 3 km moet ook gelopen worden om dat cafeetje te bevoorraden! Dus 3 km de berg op met zware bepakking. We zien nog 3 die-hards lopen met een backpack op de rug, waar dus nieuwe bevoorrading in zit.. Dapper hoor! Goed, we lopen dus naar beneden.. En we lopen de wolken weer in, naar de kant waar flinke bewolking hangt. We voelen na n tijdje zelfs wat miezer.. Maar ik zal je eerlijk zeggen, ik vind t heerlijk! Anders zouden we in de volle zon lopen! En dan was t gewoon weer flink zwaar geweest door de temperatuur.. Maar nu is de temperatuur prima en koelen we door de regendruppels zelfs wat af, heerlijk! Dikke prima dit !! Marijn en Job rennen trouwens al vrij snel ons voorbij en doen bijna de hele afdaling rennend. Ook Wilbert en Wilfred komen voorbij rennen.. En Marleen heeft ook flink de pas er in.. Maar daarna volgen wij als peloton en ik ga voorop! Ik ben wat dat betreft echt wel trots op mezelf.. Op mn doorzettingsvermogen, power, conditie, enthousiasme.. Ik heb er echt lol in ook! We lopen in de mist van de wolken en dan duikt plots de parkeerplaats op. We made it ! Moe maar voldaan lopen we de de parkeerplaats. Wat een prachtige tocht!

Op de terugweg gaan we nog naar n barretje waar Poncha geserveerd wordt, maar de meeste durven n alcoholisch drankje nu niet aan, haha. Eerst maar even lunchen. Dus niet veel later rijden we weer naar het hotel. Als we daar aankomen wil ik vooral afkoelen, dus ik kleed me om in mn bikini en duik daarna lekker het zwembad in. Oh heerlijk! Even van top tot teen afkoelen, dat was hard nodig. Daarna komen ook Job en Marijn even afkoelen in het water en kletsen we nog met de andere bij t zwembad. Daarna nog even t bubbelbad in, in de hoop dat de spieren n beetje tot rust komen. Lekker relaxen dus na zo'n pittige wandeling. Als we in t bubbelbad zitten begint t op n gegeven moment te regenen.. en goed hard ook! Hele andere vibe in 1x, om het zwembad in die waas van regen te zien.. Gelukkig zit t bubbelbad onder n afdak, dus wij kunnen lekker blijven zitten. Maar ik moet op n gegeven moment naar de wc, dus dat is n mooi moment om er ook uit te gaan en ook te gaan douchen enz.

'S avonds eten we weer bij het restaurantje beneden aan het water, Reis Magos. Ook deze keer weer binnen, maar wel met n kleinere groep, want n aantal ging weer koken. Marloes en Gerrieke komen wat later, want Nelleke is gister gevallen met canyoningen en heeft heel erg last van haar knie. Dus deze twee verpleegkundigen gaan er even naar kijken. Als ze bij t restaurant komen horen we dat t toch niet goed er uit ziet en ze Martine eigenlijk verplicht hebben om toch echt even langs de eerste hulp of dokter te gaan. Ze bleek er duidelijk weinig zin in te hebben, want ze wilde niet daar "tot 1 uur vanavond moeten zitten." Hopelijk hebben Gerrieke en Marloes toch de ernst van de situatie kunnen overbrengen. En mocht ze toch niet gaan, dan gaan wij morgen of later vanavond wel met haar, want dit is ook niks.. Vanavond kies ik voor steak met pepersaus. Ik heb besloten maar weer wat minder koolhydraten te gaan eten, want mn lichaam heeft t er toch wat zwaar mee. Dus vlees en sla, dikke prima!

'S avonds zitten we weer bij t zwembad te kletsen, weer mega gezellig ! :) maar mn energie is wel wat minder, al dat wandelen en klimmen. Voordeel is dat we morgen niet heel vroeg hoeven, want het is zondag. Dus geen reden om heel vroeg naar bed te gaan en nog steeds alle kans op n goeie nachtrust. Dus zodra ik t wel prima vind, ga ik richting mijn bed. 

Weltrusten!