Zagreb 2

Dag 16:

Omdat ik gister een verrotte nacht had en nu in een goed bed slaap besluit ik om lekker uit te slapen. Zagreb is niet heel groot, dus ik heb al veel gezien. Een halve dag moet wat dat betreft genoeg zijn. Helaas zijn mijn nieuwe kamergenoten niet erg stil, dus ik wordt een paar keer wakker omdat er hard op gepraat wordt. Gelukkig gaan beide groepen op een bepaald moment weg en kan ik nog weer verder slapen. Als ik later weer wakker wordt ga ik m'n bed uit en maak ik me klaar. Helaas jeuken de bulten nog steeds verschrikkelijk, maar ik overleef het wel. 

Aller eerst ga ik naar het station om m'n plaatsje voor de trein morgen te reserveren. Dat lukt en dan ga ik naar een supermarkt om brunch te halen. Dan koop ik twee tram kaartjes voor 60 cent per stuk en stap ik op de tram richting de begraafplaats. Dit moet een mooie plek zijn. Vanaf de tramhalte is het nog een stukje lopen, maar dat is wel een mooie ochtend wandeling. In het parkje voor de begraafplaats eet ik m'n brunch. Twee croissants en wat druiven, lekker! 

Dan ga ik de begraafplaats in. Deze is omringt met muren en er staan nog wat prachtige gebouwen. Aan de binnenkant van de muur is een soort poortje gemaakt, waar ook graven in liggen. Dit is een super mooi plekje. Maar om te zien wat ik bedoel moet je maar de foto’s bekijken. Terwijl ik daar loop merk ik dat ik ook jeuk krijg op m'n been.. waarbij ik denk, dat ik dat bultje niet eerder gezien heb.. ik probeer het te negeren, omdat het anders meer gaat jeuken. Dan voel ik ook m'n andere been. Ik kijk naar beneden: muggen! Nee! Niet nog meer jeuk! Ik loop verder op hoog tempo, maar ik heb hier zo geen zin heb dat ik afbuig en op vrij rap tempo weer de begraafplaats uitloop. Super jammer dat het zo’n kort bezoek is geworden, maar het is niet anders. 

Inmiddels heb ik ontdekt dat er ook een bus gaat, rechtstreeks vanaf de begraafplaats naar het oude centrum. Nog makkelijker! Deze neem ik dan ook terug, met m'n tweede ticket. Dam besluit ik de kathedraal nog een keer in te lopen. Deze keer heb ik een langere rok aan, dus kan ik niet weggestuurd worden. De kerk is mooi van binnen, maar zeker niet de mooiste van deze trip. 

Daarna loop ik richting the museum of broken relationships, om het vandaag nogmaals te proberen. Onderweg daar naar toe kom ik Alan en Bastiaan weer tegen. (De Amerikaan en Fransman) ook zij willen die kant op, dus we gaan samen. Deze keer is de wachttijd een half uur en in die tijd drinken we koffie met uitzicht op downtown Zagreb, waar Alan vooral een gevecht aan het voeren is met een Wesp. Erg grappig.

Dan gaan we naar het museum. Het museum bestaat uit allemaal voorwerpen die symbool staan voor een break-up. Alle voorwerpen zijn door mensen aangeboden met het verhaal er bij en worden nu tentoongesteld. Er zitten een aantal onzin verhalen in, waarvan ik zeker weet dat bijna iedereen ergere dingen heeft meegemaakt. Er is ook een ruimte die gaat over gebroken harten rond om familie. Hier is ook een voorwerp die mij het meeste raakt. Een korte brief, in het Nederlands, waarin een moeder excuses aanbied voor haar zelfmoord, aan haar kinderen, maar waarin ze aangeeft dat ze echt niet weet wat ze anders moet. Heartbreaking… later blijkt dat deze brief de andere ook het meeste raakte. En een aantal andere bizarre verhalen, maar ik type ze niet uit. Vraag het me later maar.

Na het museum gaan we wat eten bij een zaakje dat is aanbevolen door de tourguide. Het wordt gerund door 3 vrienden die houden van Kroatische producten, waarvan een ooit masterchef heeft gewonnen. Dat merk je ook, want het eten is heerlijk! En we hebben geluk, want de masterchef winnaar is die dag toevallig aan het werk, omdat de andere niet konden. Hij vertelt dat hij normaal voor de klas staat en nu aan de kust is voor vakantie, maar voor vandaag op en neer is gereisd om de winkel te runnen. Hij helpt normaal maar twee middagen in de week. Het is een van de beste maaltijden die ik tot nu toe gehad heb. 

Na het eten lopen we de parken ronde, die een soort van U vorm heeft. En aan het einde nemen er afscheid van elkaar. Ik verwacht niet dat ik ze nog zie. Ik loop richting het hostel, maar maak een tussenstop op een bankje van een van de parken. Hier zie ik ook de mooie lucht van de zonsondergang. Het is pas 20.20 uur als het al donker begint te worden. Dan loop ik door naar m'n hostel. Daar leg ik m'n spullen weg en ga in de gemeenschappelijke ruimte zitten. Daar ontmoet ik een Belgische jongen en we kletsen even. Hij vraagt of ik kan schaken. Nou, toevallig wel. Dus we spelen een potje. Aan het begin vertelt hij nog hoe hij die middag iemand heeft ingemaakt. Nou, dat laat ik dus niet gebeuren he. Laten we het zo zeggen.. ik heb het hem flink moeilijk gemaakt! Ik heb twee keer kunnen voorkomen dat hij me schaakmat zette voor het uiteindelijk gebeurde. En dat was pas toen ik echt bijna niks meer over had. Ik ben best trots op mezelf. En hij heeft flink zitten zuchten en steunen. Ik denk dat ik hem aardig heb verrast hiermee, Haha. Daarna ontmoeten we een Duitse jongen in de binnenplaats. De Belg gaat op een gegeven moment slapen, maar ik klets nog een tijdje met de Duitse jongen. Krijg zelfs nog een handige kooktip, Haha. Om 12 uur is het tijd om te gaan slapen en ik spreek met de Duitse jongen af dat we morgen samen ontbijten voor ik op de trein stap. Gezellig! Maar nu eerst slapen en dan morgen naar Slovenië! Zin in !

Sutra / tot morgen !